صرف نیروی کار زیاد و اتلاف طولانی زمان، بازده کم، پایین بودن کیفیت محصولات تولیدی و عدم توانایی رقابت در بازارها و در معرض خطر بودن جوامع انسانی کارشناسان امر کشاورزی و دامداری را بر آن داشته است تا با به خدمتگیری علم روز دنیا تغییراتی را در این صنعت به وجود آورند. علیرغم اینکه دامپروری و کشاورزی سنتی ایران به تدریج به نیمه صنعتی و صنعتی تبدیل شده، اما حاصل این فرایند نیز معضلات بیشماری در زمینههای مختلف مثل از دست رفتن فرصتها، عدم دستیابی به تولیدات مقبول، درآمد متناسب و توانایی رقابت شده است. این رویکرد ناکارآمد باعث شده است که دامداران نتوانند تجارب شیرینی کسب نموده و گامهای موثرتری بردارند. این رویه در اکثر کشورهای جهان بدین منوال بوده، اما اخیرا در بعضی کشورهای پیشرفته با بکارگیری تکنولوژی جدید و راهکارهای نوین در امر تهیه و تولید محصولات دامی به موفقیتهای شایانی دست یافته و با به راه اندازی روش جدید به نام کشاورزی دقیق و هوشمند ادامه حیات را برای شیوه صنعتی کاملا مخدوش و تنگ نموده است. در کشاورزی هوشمند از مواردی که موجب پیشرفت این صنعت گردیده میتوان به سنسورهای قلاده گردن، داخل شکمبه، روی دم، روی قوزک پا، رباتهای شیردوش، هل دهنده خوراک، پشم چین، سیستم مونیتورینگ و... اشاره نمود. با نگاه به محتویات مندرج در این مقاله و مزایای طرحهای نوین عقل سلیم بر آن است که با ایجاد تمهیدات لازم زمینه را برای کشاورزی دقیق فراهم نمود تا به کشاورزی پایدار رسید.
 دامِستیک', './data/domesticsj/coversheet/661558302438.jpg'))