معرفی پژوهشگاه ابن سینا

درباره پژوهشگاه
پژوهشگاه ابن سینا مسیر تکامل و توسعۀ خود را از شکل‌گیری پژوهشکده‌ای کوچک در جهاد دانشگاهی در سال 1377 آغاز کرده است. این پژوهشکده در تیر ماه 1378 به عنوان مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی تولیدمثل به تصویب شورای گسترش دانشگاه‌های علوم پزشکی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی رسید. فعالیت‌های این مجموعه از ابتدا بر ابعاد مختلف باروری مانند ایمونولوژی، ژنتیک، عفونت‌ها و غدد تولیدمثل و همچنین جنبه‌های اخلاقی و حقوقی باروری متمرکز بوده است. از نخستین سال‌های شکل‌گیری این مجموعه، تلاش شده است که با برگزاری سمینارهای بین رشته‌ای کشوری، متخصصان و صاحب نظران در رشته‌های مختلف به پژوهش در این زمینه ترغیب شوند.
در سال 1384، با توجه به اهمیت یافتن نانو- تکنولوژی و نانو- بیوتکنولوژی در سیاست‌گذاری علمی و پژوهشی کشور، پژوهشکده ابن سینا تأسیس مرکز تحقیقات نانو- بیوتکنولوژی را به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پیشنهاد کرد که در نهایت این مرکز نیز در شورای گسترش دانشگاه‌های علوم پزشکی به تصویب رسید.
با گسترش موفقیت آمیز پژوهش‌ها در زمینه‌های مختلف علوم و فناوری‌های تولیدمثلی، مسئولین پژوهشکده ابن سینا در سال 1382 به این نتیجه رسیدند که زمان تحقق چشم انداز اصلی فعالیت‌ها، یعنی کاربردی کردن دستاوردهای پژوهشی در حوزۀ درمان فرا رسیده است و از این رو، مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا تأسیس گردید. این مرکز با پشتوانۀ پژوهش‌ها و نوآوری‌های پژوهشکده و در قالب چهار کلینیک فعالیت خود را آغاز کرد که در این حوزه کلینیک سقط مکررِ آن، نخستین کلینیک تخصصی در کشور بود. ارائۀ خدمات درمان‌های جایگزین، مانند اهدای جنین و رحم جایگزین نیز موجب شد مرکز درمان ناباروری ابن سینا به عنوان یکی از مراکز ممتاز و پیشرو در کشور شناخته شود.